اخلاق در پدیده شناسی هوسرل

هوسرل با آغاز از جهان آگاهی اگو و تاکید وسواس­گونه بر ماندن در این قلمرو، متهم به نادیده گرفتن غیریت مطلق «دیگری» و تقلیل آن به حضور آگاهی است. وی با تقلیل «دیگری» اخلاق را از دست می دهد و بنابراین خشونت را در گفتمان پدیده شناسی نهادینه می کند. در این مقاله ابتدا به جوانب مختلف این نقد بنیادین می­پردازیم، و در ادامه با ارائه ی خوانشی از هوسرل تلاش می­کنیم از او در مقابل این نقد دفاع کنیم. هوسرل در آغاز پدیده­شناسی را به گونه­ای طرح می­کند که مستعد چنین نقدهایی است، اما در ادامه تأکید می­کند که باید پدیده­شناسی را از بعد تجربی آن رها کرد و به شیوه­ای ایده­تیک آن را پیش برد. نشان خواهیم داد که با قرار دادن پدیده­شناسی در قلمرو ایده­تیک­اش می­توان به این نقدها پاسخ داد.